Minister @Carola Schouten stelt “Het is onhoudbaar”.
Goed dat het besef er nu is, na de constatering en mededelingen vanaf de jaren zestig.
Gaat het poldermodel daar nu een doekje voor het bloeden voor aanreiken?
De culturele constructie die uitgekristalliseerd is na eeuwen, in deze situatie, vergt andere oplossingen. Draagvlak van iedere diversiteit, van ons allemaal en iedere aardebewoner, is nodig.
De constructie van (belangen)clubjes die al deze oplossingen heeft aangedragen werkt dus niet. Voedsel is van ons allemaal.
Heel moedig begon in 1999 het polder-initiatief met een, soort van, open “gesprek” op internet: Biotechfoodforum.nl. Wat resulteerde in een probeersel voor een ander draagvlak (eten en genen debat) en uiteindelijk een opmaat naar het referendum.
Toen ik, op dit biotechfoodforum, terloops aangaf dat in feite de situatie een rondrijdende Keizer was met een tamelijk lullige blote lus. Toen werd ik gedurende dat jaar, 1999, door de spelers in dit krachtenspel gewaarschuwd, geïntimideerd, doodgezwegen en uiteindelijk het psychiatrisch ziekenhuis ingepest. In de loop der jaren zelfs met lichamelijk letsel. Het besef kwam: dit is te groot. Nu ziet de politiek dus ook dat het lullige ventieltje helemaal leeggelopen is. Hartelijk bedankt. Maar laten wij nu de weg ingaan die het aanpakt, een oplossing biedt.
Zoals het kabinet nu stelt: “Het is onhoudbaar”. Dit komt nu juist door de culturele constructie van het polderlandschap, met zijn samenwerkende krachtenclubjes. Dat lokt agressie uit en drukt geluiden de kop in. Wat resulteert in een oerhollands landschap van laffe blanco spaties.
Het kernwoord luidt nu kringlooplandbouw, dat is dus weer zo’n oplossing vanuit angst, bang om te verspillen en verlies. Hier zal niet de oplossing liggen want dat is niet het eigenlijke probleem. Vergelijkbaar met de boekhoudkundige constructie om opgelapte gewonde soldaten weer opnieuw de loopgraven in te kunnen sturen. Misschien zijn de krachten, de prikkels die wij sturen, die deze oorlog in gang hebben gezet, het werkelijke probleem?
Wij komen hier alleen uit wanneer wij in gesprek gaan, iedereen overal. Alle kaarten horen op tafel, ook die sommige spelers onder de tafel hadden geplakt.
Wij komen hier alleen uit wanneer wij besluiten, op de huidige snelweg, dat iedereen mee doet en moet. Dat is hetgene dat anders moet. Misschien komen wij wel tot de conclusie dat wij gewoon zo verder moeten, met alle rotzooi en puinhoop. Of misschien komen wij tot de conclusie dat wij de vangrail moeten slopen, het talud af te lopen. Daar aan de roodaangelopen, met hooivork bewapende, landheer uitleggen dat wij het inderdaad helemaal anders gaan doen. Kan zomaar.
Maar het kan alleen maar in volledig gesprek met draagvlak van iedereen. Zoiets kan wel decennia duren misschien. Het is ons voedsel en onze beslissing.
Niet van wat voor talibanclubje dan ook.
